بررسی میزان تأثیر برنامه‌های درسی آموزش ابتدایی بر تقویت بعد عاطفی رفتار دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران

این پژوهش با هدف بررسی میزان تأثیر برنامه‌های درسی دوره کارشناسی آموزش ابتدایی بر تقویت بعد عاطفی رفتار دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران انجام گرفته است. روش مطالعه تحقیق توصیفی از نوع مقطعی است. جامعه آماری تحقیق شامل دانشجویان دوره کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران به تعداد 253 نفر بود که تا سال 86-85 مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه آن نیز بر اساس جدول مورگان (Morgan) به تعداد 153 نفر تعیین گردید که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بسته پاسخ تحقیق ساخته است که با توجه به فرضیه‌ها و به شیوه مقیاس لیکرت انجام می‌شود. توزیع این پرسشنامه پس از تعیین روایی و اعتبار میان نمونه آماری انجام شده است. در پایان به منظور تجزیه و تحلیل داده‌های به دست آمده از روش‌های آماری توصیفی از قبیل توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار و جداول آماری مربوط به آن استفاده گردید. در بخش آمار استنباطی نیز با توجه به ترتیبی بودن مقیاس اندازه‌گیری و به منظور مقایسه بین اثربخشی برنامه‌های درسی آموزش ابتدایی دانشجویان سال‌های مختلف تحصیلی با فرضیه‌ها از آزمون خی دو (chi – square) استفاده شد. این فعالیت‌ها با بهره‌گیری از نرم‌افزار spss صورت گرفت و نتایج بدست آمده نشان می‌دهد برنامه درسی رشته آموزش ابتدایی در برقراری ارتباط محبت‌آمیز، تشویق در کشف خلاقیت و نوآوری ذهنی، شناسایی نیازهای روحی و روانی و علاقه آنها نسبت به به کارگیری زبان فارسی با کودکان در این دوره به طور مشابه و یکسان در سال‌های تحصیلی مختلف تأثیرگذار بوده است.